بلاخره بعد از سفرهای طولانی از سفر بی پایان اندک اندک به فصل مرگ یا همان زمستان نزدیک می شویم .زمستان فصلی که گل ها در این فصل فوت می شوند و امیدشان به رسیدن بهار است تا اینکه زندگی جاودانه خود را مجددا آغاز کنند.
در این فصل خداوند با بوم و با رنگ سفید زمین را نقاشی می کند و با وجود سرد زمین ما را با برکت هایش گرم می کند .
زمستان زیباست؛وقتی که دانه های یخ با رنگ سفید بر دل زمین فرود می آیند.
حیواناتی که در این فصل به خواب زمستانی می روند و خداوند بر روی زمین لحافی سفید رنگ را پهن می کند و با گفتن لا لایی های زیبایش همه ی زمین را به خواب می رود و ما را از بارش برف خوشحال می کند .
این هم یکی از نعمت های خداوند که برای ما زندگی را آشکار می سازد.
